Montenegro, het land van de zwarte berg en het enige niet-EU land dat de Euro heeft, is ‘the new place to be’. Terwijl het land eigenlijk nog aan het herstellen is van de oorlog, wordt de schoonheid van dit land beetje bij beetje ontdekt. Dit zorgt een aantal grappige, maar ook rare tegenstellingen. In Budva zijn deze tegenstellingen het beste te zien. Ten oosten van Budva vind je lange stranden met veel, heel veel, Russische toeristen die aan het genieten zijn van de zon met daarachter allerlei beach clubs waar de hele dag door harde muziek gedraaid wordt. Dichter bij de stad kom je bij een lange winkelstraat met ook daar veel clubs en hotels. Aan het einde van deze straat verandert dit beeld plots volledig. Aan de haven liggen gigantische jachten met luxe terrassen en mensen in nette kleren. De winkelstraat loopt hier uit op een groot plein met ook daar weer dure restaurants en luxe hotels. Dit alles vond ik best leuk om te zien, maar het was zeker niet waarvoor ik naar Montenegro was gekomen. Dát vond ik pas toen ik door de stadspoort van de kleine vesting van Budva liep. Opeens veranderde de feest- en luxe omgeving in een gezellig, klein, Mediterraans dorpje, waar je tussen de bomen en kleine huisjes heerlijk kan keuvelen en genieten van een kaasplankje en een goed glas wijn.

Wil je nou dit alles, maar dan zonder feestende gasten even verderop, dan raad ik je aan naar Kotor te rijden. Dit plaatje aan de baai van Kotor is alles wat de kleine vesting van Budva te bieden heeft, maar dan veel groter en rustiger. Daarbovenop kan je hier genieten van misschien wel het mooiste uitzicht in heel Europa. Tenminste, als je alle bereid bent alle treden naar het fort van Kotor te beklimmen. Deze klim is best lang, dus neem goede schoenen en een paar flessen water mee, dan ben je zeker beter voorbereid dan ik was op m’n strandslippers.

Als laatste wil ik je aanraden een auto te huren en te gaan ...

Montenegro, het land van de zwarte berg en het enige niet-EU land dat de Euro heeft, is ‘the new place to be’. Terwijl het land eigenlijk nog aan het herstellen is van de oorlog, wordt de schoonheid van dit land beetje bij beetje ontdekt. Dit zorgt een aantal grappige, maar ook rare tegenstellingen. In Budva zijn deze tegenstellingen het beste te zien. Ten oosten van Budva vind je lange stranden met veel, heel veel, Russische toeristen die aan het genieten zijn van de zon met daarachter allerlei beach clubs waar de hele dag door harde muziek gedraaid wordt. Dichter bij de stad kom je bij een lange winkelstraat met ook daar veel clubs en hotels. Aan het einde van deze straat verandert dit beeld plots volledig. Aan de haven liggen gigantische jachten met luxe terrassen en mensen in nette kleren. De winkelstraat loopt hier uit op een groot plein met ook daar weer dure restaurants en luxe hotels. Dit alles vond ik best leuk om te zien, maar het was zeker niet waarvoor ik naar Montenegro was gekomen. Dát vond ik pas toen ik door de stadspoort van de kleine vesting van Budva liep. Opeens veranderde de feest- en luxe omgeving in een gezellig, klein, Mediterraans dorpje, waar je tussen de bomen en kleine huisjes heerlijk kan keuvelen en genieten van een kaasplankje en een goed glas wijn.

Wil je nou dit alles, maar dan zonder feestende gasten even verderop, dan raad ik je aan naar Kotor te rijden. Dit plaatje aan de baai van Kotor is alles wat de kleine vesting van Budva te bieden heeft, maar dan veel groter en rustiger. Daarbovenop kan je hier genieten van misschien wel het mooiste uitzicht in heel Europa. Tenminste, als je alle bereid bent alle treden naar het fort van Kotor te beklimmen. Deze klim is best lang, dus neem goede schoenen en een paar flessen water mee, dan ben je zeker beter voorbereid dan ik was op m’n strandslippers.

Als laatste wil ik je aanraden een auto te huren en te gaan rijden ten oosten van Kotor. Als je goed zoekt vind je Kadmi, een klein dorpje waar gerookte hammen worden gemaakt. Ik kwam hier min of meer per ongeluk, omdat de GPS niet wist dat een van de kleine asfaltwegen tussen de bergen afgesloten was. Na een flink stuk omrijden stopte ik bij restaurant Zora om een kop koffie te drinken. Daar werd mij honingwijn aangeboden, een plaatselijke lekkernij en tijdens een kort gesprek met de eigenaresse bleek dat het restaurant een heuse ham rokerij had. Toen ze het enthousiasme van mijn gezicht had gelezen nodigde ze me meteen uit voor een rondleiding door de rokerij.

Uiteraard heb ik flink wat ham en honingwijn gekocht en meegenomen naar Nederland.